ΜΑΤΙΕΣ ΣΕ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

Οι «Ματιές σε ποιητές του Μεσοπολέμου» είναι μια σειρά μικρών δοκιμίων, που βασίστηκε στις σημειώσεις του Τάσου Κόρφη, όταν στη δεκαετία 1950 - 1960 μελετούσε την υποδομή της νέας ποίησης στην Ελλάδα που, όπως είναι γνωστό, άρχισε στις αρχές του αιώνα μας με το «Δρόμο φέρνει...» του Απόστολου Μελαχρινού (αν και ίχνη της μπορούμε να ανιχνεύσουμε και ενωρίτερα). Έτσι θα φθάσει στην πρώτη της ανθοφορία την τελευταία δεκαετία του μεσοπολέμου. Γιατί βέβαια, δε μπορούμε να ισχυρισθούμε πως η ποιητική αυτή ανθοφορία ήταν τυχαία, ή αποτέλεσμα μόνο ευρωπαϊκών επιδράσεων.

Πολλοί δούλεψαν από διαφορετικούς δρόμους για να δημιουργηθεί το κατάλληλο εσωτερικό κλίμα, δεκτικό στα εξωτερικά μηνύματα. Κάτι που, βέβαια, παραδέχθηκαν άμεσα ή έμμεσα οι βασικοί εκπρόσωποι της αλλαγής.

Η βάση, λοιπόν, επάνω στην οποία στηρίχθηκε η νέα ποίηση στον τόπο μας, εκτός από τις ευρωπαϊκές επιδράσεις, ανήκει στο μεσοπόλεμο και στους ποιητές του. Τα ποιήματα του Μελαχρινού, του Φιλύρα και του Καρυωτάκη, η ιδιότυπη περίπτωση Καβάφη, οι μεταφράσεις και οι μελέτες του Άγρα και του Παπανικολάου, η προωθημένη γραφή του Σαραντάρη και του Δρίβα αλλά και του Βαφόπουλου και των άλλων συμβολιστών, προετοίμασαν το δρόμο της υπερρεαλιστικής περιπέτειας, που, όσο κι αν εδώ δεν έφθασε πολύ μακριά, σημάδεψε καίρια το μέλλον της ποίησης μας, πλουτίζοντας με πολύτιμα στοιχεία τους εκφραστικούς της τρόπους.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)