ΤΑ ΔΙΑΒΟΛΟΠΑΙΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1904 - 1914

Δια τα γεγονότα αυτά που εξιστορώ στο βιβλίο μου αυτό, ζητώ από τώρα να με συγχωρήσουν οι αγαπητοί αναγνώσται μου, εάν προσέθεσα λίγο ή περισσότερο αλάτι ή πιπέρι, για να φτιάξω κάτι που να μπορή λιγάκι να τρώγεται. Η ποικιλία και το ύφος των συμβάντων της δεκαετίας 1904-1914, των ωραίων αυτών ημερών της παιδικής μου ηλικίας, μου έδωσε το θάρρος να τα αφηγηθώ, διότι τα εθεώρησα σημαντικά πράγματα της παληάς εποχής που δεν πρόκειται πλέον εις το μέλλον να τα συναντήσωμε από τα παιδιά μας, διότι η εξέλιξις της ζωής έδωσε εις τα παιδιά άλλην κατεύθυνσιν και νέα ήθη και απολαύσεις εδημιουργήθησαν, επρόβαλαν και ενεφυλλοχώρησαν εις τα κατόπιν παιδιά και σημερινήν νεολαίαν. Αλλά και ακόμη διότι αποτελούν κατορθώματα διά την τότε παιδικήν ηλικίαν των, που είναι δύσκολον να τα συναντήση κανείς, διλα το παράλογον θάρρος και τόλμην των, καθώς και διά το πονηρόν πνεύμα των. Αλλά το ιδιαίτερον που προέχει εις την αφήγησιν τψν ιστορικών αυτών γεγονότων είναι να δειχθή η σκληρότης και η αντοχή ως και το χαρούμενο ύφος των παιδιών αυτών που κάνοντας πετροπόλεμο π.χ. εθεώρουν αυτόν ως παιχνίδι ευχάριστο που πολλές φορές ως συνέπειαν είχε να υποφέρουν αγογγύστως τους πόνους και να θεωρούν τιμήν των τα διάφορα κτυπήματα που ελάμβανον. Παρασιωπώ δε πολλά ωραία και πνευματιώδη λόγια και έργα πολλών προσώπων Κολωνακιωτών ζώντων ή πεθαμένων, διότι χρήζουν επιβεβαιώσεων. Και τελειώνων, πιστεύω, ότι δια της αφηγήσεώς τόσων πολλών γεγονότων, ελπίζω να δώσω μια ευχάριστον διάθεσιν εις τον αναγνώστην του βιβλίου μου.

(Από τον πρόλογο του συγγραφέα)