ΔΕΙΧΤΕΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

Πολλοί πήραν το βιβλίο αυτό με ενδιαφέρον, περιέργεια και -προ πάντων αυτό!- δίψα αποκαλύψεων. Βιβλίο ενός Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε. πρέπει να είναι τρομερά ενδιαφέρον. Περίμεναν να ρίχνη φως σε καινούργια και παλιά επίμαχα θέματα, σε διεθνή πολιτικά και διπλωματικά αινίγματα κλπ. κλπ. Όμως γελάστηκαν πολύ. Όχι λίγοι απογοητεύτηκαν. αυτοί νόμιζαν πως... Μα το βιβλίο εν πάση περιπτώσει ήταν αλλοιώτικο, είχε διαφορετικώτερον χαρακτήρα. Ήταν άλλης τάξης. Μιλούσε σε μια γλώσσα ακατανόητη για μερικούς. Η αλήθεια είναι, πως το βιβλίο είναι πολύ δύσκολο. Μερικές φορές είναι αινιγματικό και γριφώδες. Προ πάντων, όταν το διαβάζη κανείς με την απαίτηση να ιδή γνωστά ή άγνωστα γεγονότα. Το ύφος είναι πυκνό και λακωνικό. Ώρες - ώρες θαρρείς πως αποτελούν ενδεικτικές μόνο σημειώσεις για μια μελλοντική τους ανάπτυξη ωρισμένα του σημεία. Άλλες πάλι σκέψεις διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο, που φαίνονται σαν να αποτελούν συνέχεια άλλων σκέψεων, που δεν καταγράφηκαν και που πρέπει να τις μαντέψη κανείς. Αυτό προσδίδει εξαιρετική ιδιοτυπία στο ύφος του βιβλίου και όχι σπάνια μια έλλειψη σαφήνειας, αν ο αναγνώστης διαβάση επιπόλαια το κείμενο. Όλα αυτά και άλλα ίσως σχετικά είναι αληθινά. Εκείνο όμως που κάνει το ημερολογίο του Χάμμερσκελντ δύσκολο σε κατανόηση δεν είναι τόσο τα στοιχεία αυτά, όσο ο χαρακτήρας του. Το ημερολόγιο δεν καταγράφει τις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις του συγγραφέα του με τους ανθρώπους εκθέτοντας ιστοριούλες και σπαρταριστά ανέκδοτα, αλλά τους εσωτερικούς του αγώνες για αυτοτελείωση και τις διαπραγματεύσεις του με το Θεό.

(Από τον πρόλογο του μεταφραστή)