ΔΟΝ ΚΙΧΟΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Η «υποκειμενική παραφροσύνη» του Δον Κιχότη είναι εντελώς αντίθετη από την «αντικειμενική παραφροσύνη», την οποία του προσάπτουν όλοι αυτοί που τον περιβάλλουν. Και ιδιαίτερα με το σκεπτικισμό τους οι άνθρωποι της αριστοκρατίας της Μαδρίτης. Στην πραγματικότητα, του αποδίδουν την παραφροσύνη που οι ίδιοι έχουν, χωρίς να το ξέρουν, όπως «ο άφρων πλούσιος» της παραβολής. Και όπως σήμερα πολλοί «κατέχοντες» τα πλούτη και «εκλεκτοί» μεταξύ των ανθρώπων ή εξουσιαστές λαών που εξοντώνουν μ' εξωφρενική βία άλλους λαούς.

Υποκειμενική παραφροσύνη και κοινωνικό καθεστώς, ιδεαλισμός και ρεαλισμός, θεωρία και πράξη, απώλεια και σωτηρία και, τέλος, αγάπη κραταιά ως ο θάνατος... Άξονες νοητικής συνομιλίας πέντε μεγάλων στοχαστών με την αξεπέραστη ιπποτική μορφή του Θερβάντες. Ο καθηγητής Μιχ. Κ. Μακράκης αποτυπώνει γλαφυρά και αποθέτει ευκρινώς ακρογωνιαία λιθάρια του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)