ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (ΣΤ' ΕΚΔΟΣΗ, 1983)

«... Ο τόμος αυτός περιέχει καμιά εικοσιπενταριά κομμάτια, όλα ανέκδοτα. Η εκλογή είναι επιτυχής, γιατί, προκειμένου περί εκδόσεως ειδικής για παιδιά, εδιαλέχθηκαν μύθοι έχοντες εξαιρετικά τονισμένον τον χαρακτήρα της φανταστικής πολιτείας των παραμυθιών, όπου υπάρχουν δράκοι και στρίγγλες και βασιλόπουλα, όπου ο ήλιος, το φεγγάρι, η φύση ολόκληρη λαλεί, κι'όπου «φωνήεντα» είναι τα ζώα. Ίσως να μη γνωρίζουν πολλοί, ότι υπάρχουν νεοελληνικά παραμύθια, μάλλον προσφάτου, υποθέτω, εμπνεύσεως, τα οποία έχουν χαρακτήρα κάπως «ρεαλιστικόν», και πλησιάζουν προς τα συνήθη λογοτεχνικά διηγήματα.

Τουναντίον. η καλλιέργεια της παιδικής φαντασίας και τροφοδότησις της με μορφές παρμένες από την νεοελληνικήν μυθολογίαν είναι η καλυτέρα, φαντάζομαι, για την μικράν ηλικίαν παιδαγωγική. Το παιδί είναι αγνό, κι είναι αγνός και ο λαός για τούτο το καθαρό δημοτικό λογοτέχνημα μιλά άμεσα στην παιδική ψυχή. Ο λαός ανέκαθεν ξεπέρασε τους λογικούς φραγμούς, κι ένοιωσε να επικοινωνή με τη φύση ολόκληρη, αισθάνθηκε σαν πλάσματα αδελφικά τ'άλογα, τα «νοητάκια», τους σκύλους, τα πουλιά, τα ζώα. Η βαθειά αγάπη του λαού για όλο το ζωϊκό και το φυτικό βασίλειο, γέμισε τη λαϊκή ψυχή χαρά και γέμισε τη φύση μορφές.Η ξεραΐλα της σημερινής ζωής μας, κληροδότημα δύο αιώνων άδροσων, είναι ανάγκη να λείψη, για να ευτυχήση ο κόσμος. »

(Κρίσις Φώτου Πολίτη δια την πρώτην έκδοσιν)