ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ

Δεν ξέρω αν άλλοι λαοί έχουν κρατήσει, όπως εμείς, τον απλό χαρακτηρισμό του καλού καιρού («Καλοκαίρι») στη θέση μιάς ώρας του έτους (του Θέρους»), και μάλιστα με την επιθυμητή του προέκταση σε έξι ή και σε οκτώ μήνες. Ο ελληνικός λαός, στηριγμένος στη μετεωρολογική εμπειρία του, χωρίζει πρακτικότερα τον χρόνο σε Χειμώνα και Καλοκαίρι, χωρίς να σκέφτεται πάντα την άνοιξη και το φθινόπωρο. Η γνωστή μηνολογική παροιμία: «Από Μαρτιού καλοκαιριού, κι απ' Αύγουστο χειμώνα» είναι λίγο βιαστική, ως προς τον Χειμώνα, αλλά τη διορθώνει πιό αισιόδοξα η άλλη, για τον Οκτώβρη, που τον χαρακτηρίζει «μικρό καλοκαιράκι» [...]

Έχω συγκεντρώσει και στο βιβλίο αυτό παλαιότερα ή και πρόσφατα δημοσιεύματά μου, με λαογραφικά θέματα του Καλοκαιριού, που κάποτε διασταυρώνονται, αλλά και συμπληρώνονται με άλλα στοιχεία. Δίνονται, στα διάφορα κεφάλαια, κι αδημοσίευτα γραπτά μου, καθώς και κάποια κείμενα (μεταφρασμένα) από ξενόγλωσσες εργασίες μου.

Δ. Σ. Λ.

(Από το προλόγισμα του συγγραφέα)