ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Το μυθιστόρημα ξεκινά από ένα τραγικό γεγονός στα χρόνια της κατοχής, όταν οι Γερμανοί απήγαγαν και εξολόθρευσαν τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. Ελάχιστοι μόνο σώθηκαν, γιατί πάμπολλους, τους έκρυψαν φίλοι τους Έλληνες. Ένας από αυτούς είναι κι ο γερο-Γιακόμπ, που έχουν απαγάγει όλη την οικογένειά του και με χίλια βάσανα φθάνει στην Αθήνα, όπου κρύβεται με ψεύτικο όνομα, χωρίς κανένας να ξέρει ποιος είναι, ενώ εκείνος εξακολουθεί να ελπίζει ότι ζουν τα εγγόνια του.

Ζει σ' ένα πλυσταριό με χίλιες στερήσεις. Όλη η γειτονιά τον λυπάται. Μα περισσότερο από όλους τον συμπονούν και του συμπαραστέκονται οι τρεις μικροί ήρωες του μυθιστορήματος, χωρίς να υποπτεύονται ποιος είναι ο «πάμπτωχος» αυτός γέρος που όλοι τον λυπούνται. Η καλοσύνη τους τους σπρώχνει να του φερθούν σαν να ήταν παππούς τους. Του ψωνίζουν, του κρατούν συντροφιά, τον βγάζουν περίπατο, θυσιάζοντας ακόμα και τις μικροοικονομίες τους.  Ο γέρος πεθαίνει και τότε αποκαλύπτεται πως ο γεροντάκος αυτός, που όλοι τον λυπούνταν, ήταν ο μεγαλύτερος χρυσοχόος της Θεσσαλονίκης. Αφήνει μάλιστα και κληρονομιά στα τρία παιδιά ένα δέμα με ατίμητα διαμάντια, για βραβείο της ανιδιοτέλειάς τους και της καλοσύνης τους σ' ένα ανήμπορο γέρο.

Δεν αποκαλύπτει, όμως, σε ποια Τράπεζα της Βορ. Ελλάδας τα έχει, για να δοκιμαστεί η εξυπνάδα κι η ενεργητικότητά τους. Τα παιδιά ξεκινούν κι έπειτα από χίλιες δυο περιπέτειες και εμπόδια πετυχαίνουν, για να δειχτεί περίτρανα ότι η ανιδιοτέλεια δεν πάει χαμένη.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)