ΤΟ ΕΛΟΣ - ΧΡΟΝΙΚΑ

Είναι μέρες που το νησί κλείνει . Μήτε πλεούμενο σιμώνει, μήτε αεροπλάνο. Όξω από τον Ναυτικόν Όμιλο, σιμά στο φανάρι του αη-Νικόλα, έχει ένα χαμηλό μόλο ίσα ίσα με τη θάλασσα. Πρέπει να ξυπολυθείς, για να πας στην άκρη του. Με σοροκάδα, μ' άρεζε να κολυμπάω πίσω από το μόλο, μέσα στους αφρούς που τον καβαλάγαν, φυλαγμένος απ' την δαιμονικήν ορμή της θάλασσας. Σαν ξεπρόβαινα στην άκρη του μόλου μ' άρπαζε ένα κύμα μακρύ, αμάχητο, και με σφεντόναγε μονομιάς εκατό μέτρα πέρα, στ' απάγκιο. Στον πάτο, τρία - τέσσερα μέτρα βαθιά, έχει κομμάτια καλώδια και λαμαρίνες. Ό,τι απόμεινε από 'να αμερικάνικο καταδρομικό που το διαλύσανε.

(Απόσπασμα από το διήγημα ''Σοροκάδα'' στις πρώτες σελίδες του βιβλίου)