Ο ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥΛΑΣ

(Μικρή αναδρομή και προσπάθεια ερμηνείας του φαινομένου των ληστρικών συμμοριών, που επί ένα περίπου αιώνα μετά την απελευθέρωση του 1821, δυνάστευσαν τα Ελληνικά βουνά , Ήταν
μια συνέχεια του αγώνα; Των Κλεφτών και Αρματολών; Ρομαντισμός η κοινοί κακοποιοί; Τόλμη, περηφάνια, εναντίον του «κατεστημένου» η διασαλευτές της έννομης τάξης;)

Όταν ο Εντμόν Αμπού με τό περίφημο βιβλίο του «Βασιλεύς Των Ορέων» μετέφερε, προς τόν τότε γνωστόν πολιτισμένο κόσμο, τήν εντύπωση πώς η Ελλάδα ήταν μιά χώρα γεμάτη κακοποιούς, πού από τά βουνά καί τήν ύπαιθρο, κατεβαίνουν καί εισέρχονται στις μεγάλες πόλεις καί σ' αυτήν τήν πρωτεύουσα, εκπροσωπώντας τή φιλότουρκη καί ανθελληνική τάση της Δυτικής Ευρώπης, δεν κατάφερε τίποτ' άλλο περισσότερο, από τό νά αυξήσει τήν αίγλη καί τό γραφικό θρύλο, πού κάλυπτε τή μόλις απελευθερωθείσα χώρα, νά δημιουργήσει ένα καινούριο παγκόσμιο θόρυβο γιά τή λεβεντιά, τόν ιπποτισμό καί τά κατορθώματα των Ελλήνων καί νά κάνει τους ξένους να εισρεύσουν στόν τόπο μας περίεργοι, αγωνιώντες καί πιό ευχαριστημένοι από όσα συνέβαιναν στό νεαρό Ελληνικό Κράτος.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)