ΟΙ ΔΥΟ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Πριν εκδώση στα 1932 τις «Δύο πηγές της ηθικής και της θρησκείας», που είναι το τελευταίο του έργο, πολλοί από τους επικριτές του αμφισβητούσαν ότι ήταν δυνατό, απάνω σε φιλοσοφία σαν την μπερξονική με κυριώτερα χαρακτηριστικά την κινητικότητα και τη ροϊκότητα, να θεμελιωθή θεωρία για την ηθική ζωή του ανθρώπου. Και όμως ο μεγαλοφυής Μπερξόν μας έδωσε, ακριβώς με το τελευταίο μεγάλο πέταγμά του, μια θεωρία για την ηθική και τη θρησκεία που απορρέει κατά τρόπο οργανικό και αναγκαίο από τις ίδιες τις βασικές προϋποθέσεις της φιλοσοφίας του, αυτές που διέπουν τη σκέψη του σε όλα τα προηγούμενα κύρια και δευτερεύοντα έργα του.

(Από τον πρόλογο του μεταφραστή Βασιλείου Ν. Τατάκη)