Η ΣΙΒΥΛΛΑ ,ΤΡΙΑ ΔΟΚΙΜΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Το πρόβλημα που απασχολεί το συγγραφέα στο σύντομο αλλά περιεκτικό έργο του, τη Σίβυλλα, είναι η ψυχολογική προπαρασκευή του Χριστιανισμού από την αρχαία θρησκεία, την ελληνική δηλαδή κυρίως ειδωλολατρεία. Αφετηρία στην έρευνά του, όπως φαίνεται, στάθηκε η ακόλουθη βασική διαπίστωση: «Κανείς λέγει, δε μπορεί να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός, ότι η χριστιανική θρησκεία, ενώ γεννήθηκε στην αγκαλιά του Ιουδαϊσμού, διώχτηκε από τον ίδιο το λαό που φαίνεται πως την εγέννησε. Τη δέχτηκαν, αντίθετα, όλα τα έθνη που αποτελούσαν μέρος της απέραντης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τόσο που, όταν έσβυσε ο αρχαίος κόσμος, το όρια της χριστιανικής θρησκείας συνέπιπταν σχεδόν με τα όρια της αυτοκρατορίας αυτής, και οπαδούς της είχε παντού, με μοναδική εξαίρεση την πατρική της γη».

(Από την εισαγωγή του μεταφραστή Β. Ν. Τατάκη)

Μετάφραση, Εισαγωγή και Σημειώσεις του Βασιλείου Ν. Τατάκη