ΛΑΪΚΟΙ ΠΡΑΧΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΧΤΕΣ

Το παραδοσιακό μέλος, λοιπόν, είναι σε κάθε ιστορική του στιγμή ό,τι δημιούργησε η λαϊκή φαντασία (έχοντας συσσωρεύσει στην ακοή της τη μεχρι τότε μουσική εμπειρία) στην προσπάθειά της να εκφράσει με πληρότητα και παραστατικότητα τις πολύπτυχες εκφράσεις της ζωής και της ψυχής. Ο λαϊκός τεχνίτης, στα χέρια του οποίου βρισκόταν πάντοτε το έργο αυτό, δεν αισθάνεται κάποιο καθήκον ή υποχρέωση γι' αυτό. Αισθάνεται μόνο την ανάγκη και η ασχολία του αυτή τον αποζημιώνει ψυχικά. Τον λυτρώνει. Οι προικισμένοι Έλληνες πραχτικοί οργανοπαίχτες δεν αισθάνθηκαν ποτέ ν'αναγνωρίζεται στ' αλήθεια η πραγματική τους αξία. Παραμένουν μαραμένοι, αναξιοποίητοι και αφανείς πίσω απ' τη δόξα των επωνύμων. Από τα έργα τους, αλλά και από τα λόγια τους, που τώρα έχετε στα χέρια σας, γίνεται φανερό και το πόσο φυσική κι έντονη είναι αυτή η ανάγκη, του λαϊκού μουσικού, αλλά και το πόσοσ σοβαρή για τη διατήρηση της εθνικής φυσιογνωμίας, είναι η σημασία της. 

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)