ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΑΣ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)

Καθισμένη πάνω του η Αγγέλικα - κοριτσάκι μέ πλεξουδίτσες τά ολόμαυρα μαλλιά, μέ τήν ποδιά της τήν ασπροκέντητη - ακούμπαγε - πλάι τό πανεράκι της γιομάτο από χιλιολογίτικα θαλασσινά, κοχυλάκια, πινόμαλλα, αγριοσφούγγαρα, αχιβαδούλες, σταυρούς, κι όλο τά νοικοκύρευε προσεχτικά, στρώνοντάς τα σε φύκια χλωρά, πού οι ψαράδες της δίναν από τά δίχτυα τους ή τά μάζευε από τή ρίζα του βράχου. Κάτου από τή τζίγκινη, πιό πέρα, παράγκα του Στεφανή, η μάνα της ξέκλεβε κάθε τόσο ματιές από τίς κοκκαλένιες βελόνες της πού 'πλεκαν, γιά νά προσέχει τή μονάκριβη, πού αποξεχνιόνταν θωρώντας τό ανατρίχιασμα της θάλασσας ή τό κύμα νά γυροζώνει τ΄αγαπημένο τ'ακρόβραχο μ' ολάνθιστο νεροστέφανο καί νά χάνεται μέσα στίς σκοτεινές του σκισμάδες. Διψασμένες ετούτες τό αναρουφούσαν αχόρταγα μέ τά φυκιασμένα τους στόματα, νά τό αναδώσουν ξανά μέ χιλιάδες νερούσες πού τρέχανε, δαχτυλίδια νερένια πού αλάργευαν γυρογυρίζοντας τρελά καί μεγαλώνοντας, όσο πού σβύναν.

(Από το κείμενο του βιβλίου)