Γεννημένος στην Πάτρα το 1912 ο Τριανταφύλλου σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου εργάστηκε ως δικηγόρος από το 1935 μέχρι το 1973 που συνταξιοδοτήθηκε. Εκτός όμως από την επαγγελματική του ενασχόληση με τη δικηγορία, ο Τριανταφύλλου ασχολήθηκε με τη μελέτη και την καταγραφή θεμάτων της τοπικής ιστορίας. Σε νεαρή ηλικία ήρθε σε επαφή με τον Στέφανο Θωμόπουλο, μετά το θάντά του οποίου επιμελήθηκε και πραγματοποίησε τη δεύτερη έκδοση της «Ιστορία της πόλεως Πατρών» (1950). Συστηματικός ερευνητής και λεξικογράφος - αναμφίβολα το σημαντικότερο έργο του ήταν η έκδοση του «Ιστορικού Λεξικού των Πατρών» - κατέγραψε πολλά ντοκουμέντα και αρχεία ιστορικής αξίας, δώρισε πολλά τεκμήρια στο Δήμο Πατρέων, ενώ ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία.
Το συγγραφικό έργο που άφησε πίσω του είναι πλούσιο. Πάνω από 20 βιβιλία, τα περισσότερα ιστορικά (τοπικού και όχι μόνο ενδιαφέροντος) και δεκάδες ιστορικά άρθρα σε περιοδικά όπως τα «Πελοποννησιακά», η «Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά» κ.ά., αλλά και σε πρακτικά συνεδρίων όλα συνδεδεμένα με την ιστορία της Πάτρας (κυρίως του 19ου αιώνα) και της ευρύτερης περιοχής (Επτάνησα, Ηλεία). Η τοπική εκκλησιαστική ιστοριά, λαογραφικά θέματα, αρχεία πατρινών οικογενειών, σημαντικές προσωπικότητες της Αχαΐας αναδείχθηκαν μέσα από το έργο του ερευνητή. Πολλά από τα άρθρα του, μετά τη δημοσίευσή τους, κυκλοφόρησαν και αυτοτελώς ως ανάτυπα. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι υπήρξε εκδότης του πατρινού περιοδικού «Αχαϊκά» (1937 - 1943). Υπήρξε πρόεδρος της Διακίδειου Σχολής, του Ροταριανού Ομίλου και της Αχαϊκής Εταιρείας, ιδρυτικό μέλος του Ιστορικής και Εθνολογικής Ετιαρείας Πελοποννήσου, ενώ εκλέχθηκε πολλές φορές δημοτικός σύμβουλος. Για το πλούσιο έργο του τιμήθηκε από διάφορους φορείς.
