Η Ελένη Βακαλό γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921, το γένος Ε. Σταυριανού (από τη Δωδεκάνησο). Υπήρξε φιλόλογος, τεχνοκρίτρια και ποιήτρια.
Ως ποιήτρια («Θέμα και παραλλαγή», «Ανάμνηση από μια εφιαλτική πολιτεία», «Μορφή των θεωρημάτων», «Δάσος», «Περιγραφή Σώματος» κ.ά.) η Βακαλό, που διακρίνεται για τη λιτότητα και την παραστατικότητα της έκφρασής της, εκφράζει το άγχος της εποχής της και τη μοναξιά του σύχρονου ανθρώπου.
Ως κριτικός τένχης βοήθησε, με τα δημοσιεύματά της, στο ξεκαθάρισμα και την αξιολόγηση των δεδομένων της νεοελληνικής ζωγραφικής και εξέδωσε εν προκειμένω σημαντικές εκδόσεις.
Στη Σχολή Βακαλό διδάσκει βασικά Ιστορία της Τέχνης και Αισθητική.
