ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ

Θάναι στ' αλήθεια σωστή η ευσεβής παράδοσι για την αγία Βερονίκη. Την απλή γυναίκα του λαού, που πρόσφερε το μαντήλι της στον Κατάδικο του Γολγοθά για να σπογγίση το αίμα και τον ιδρώτα Του, καθώς ανέβαινε τον ανήφορο του μαρτυρίου Του. Κι αφού μάλαξε Εκείνος τις πληγές της το ξανάδωσε. Μα επάνω είχε τυπωθεί η ίδια Του η μορφή. Και το μαντήλι εκείνο της στοργής, έγινε το άγιο μανδήλιο των πιστών. Δεν είναι, όμως, μόνη η αγία Βερονίκη. Όλοι μας, όσοι παρασταθήκαμε στην αγωνία της Μεγάλης Εβδομάδος και προσφέραμε στον Αθώο Κατάδικο το μαντήλι της συμπόνοιας μας, λάβαμε την ίδια προσφορά. Τη μορφή Του χαραγμένη στα βάθη της ψυχής μας. Και δεν είναι κανένας μας που να μην κρατάει, μέσα στο άγιο μαντήλι της καρδιάς του, τυπωμένη απ' την τρυφερή ακόμη ανάμνησι των παιδιάτικων χρόνων τη μορφή του Χριστού μας. Αυλακωμένη από τον ιδρώτα της αγωνίας Του. Στεφανωμένη με τ' αγκάθια. Θλιμμένη απ' τον πόνο του Σταυρού. Βαρειά γερμένη μετά το «Τετέλεσται».

Τέτοιες σκηνές τυπωμένες και στο δικό μου άγιο μαντήλι πάσχισα να ξεδιπλώσω μέσα στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Σκηνές γνώριμες σε όλους μας. Μα τόσο διδαχτικές.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)