ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ | EL GRECO

Για τη μελέτη του έργου του Γκρέκο, εξέτασα προσεκτικά τα σχόλια των χρονογράφων της τέχνης του ΙΖ΄ αιώνα, των οποίων η άποψη θεωρείται αντιπροσωπευτική αυτής της περιόδου. Εδώ συναντάμε τις απαρχές της αρνητικής αποτίμησης κάποιων πλευρών του ιδιόμορφου τρόπου καλλιτεχνικής αναπαράστασης, τον οποίο μερικοί θεώρησαν αποτέλεσμα προβληματικής όρασης και κάποιοι άλλοι ακόμα και διανοητικής διαταραχής. Έτσι, ο Φραντσίσκο Παχέκο στο βιβλίο του Η τέχνη της ζωγραφικής (1649) είναι εξαιρετικά γενναιόδωρος στους επαίνους, ενώ ο Τζουζέπε Μαρτίνεθ, της επόμενης γενιάς, στο έργο του Discursos practicables del arte de la pintura, κάνει σχόλια τόσο για τη ζωγραφική του Γκρέκο, που πολλοί τη θεωρούν εκκεντρική και αλλόκοτη, όσο και για τις συνήθειές του, όπως το ότι άκουγε μουσική ενώ γευμάτιζε, συνήθεια που δεν ήταν αποδεκτή στην Ισπανία της εποχής εκείνης.

Συνεχίζοντας την αναφορά μου στις πληροφορίες που έχουμε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γκρέκο ήταν μοναδική προσωπικότητα, που τη χαρακτήριζε εξαιρετική δημιουργικότητα και ανεξάρτητο καλλιτεχνικό πνεύμα, κάτι ασυνήθιστο στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Ισπανίας.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)