Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ - Η ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΗ

Τέλος της Άνοιξης, αρχές καλοκαιριού μπαίναν τα τσίγκια γύρω-γύρω, οι τάβλες βάφαν με λούστρο τα καθίσματα γιατί ο ήλιος κι η βροχή τα είχαν ξεθωριάσει. Πάστρευε το χώμα η Καραγκιόζαινα. Τό' γλυφε, νά' ναι καθαρό. Το πότιζε να κατακάτσει η σκόνη, να δροσίσει κι ανέβαινε η μυρωδιά μαζί κι άχνα του. Τις ίδιες μυρωδιές έχω στη μύτη μου κι από τον Καραγκιόζη του Τσολιά. Μόνο που εδώ οι οσμές μπερδεύονται και με βασιλικά και φουντομένα αγιοκλήματα στο φράχτη. Ώσπου να συμμαζέψει η Αγλαΐα την παράγκα της, οι άντρες τά' πιναν δίπλα στον τεκέ. Ο Χατζηαβάτης με τον Σταύρακα, ο Βεληγκέκας κι ο Γιουσούφ Αράπης. Κατέβαζε τα τσίπουρα ο Μπλατσόρας· σουρώνανε οι Κουτσαβάκηδες κι οι Θεριακλήδες. Φτιαχνόντουσαν οι Μορφονιοί κι απόκοντα οι Κοπρίτες, οι Μπιρικόκοι και τα κολλητάρια για να βγούνε στο πανί. Ολόκληρη η κοινωνία επί σκηνής [...]

(Από το έξοχο 18σέλιδο ένθετο του Κώστα Λογαρά)

[Περιλαμβάνονται 13 φιγούρες του Θεάτρου Σκιών και αφίσες παραστάσεων με επιμέλεια Γιάνναρου και Κ. Μακρή]