Η ΣΜΥΡΝΗ

Βγαλμένος από τίς φλόγες τής Σμύρνης, ήταν έφηβός όταν άρχισε νά εμφανίζεται στά γραφεία τών αθηναϊκών εφημερίδων. Θά μπορούσε νά σταδιοδρομήσει καί σάν συντάκτης, όπως σταδιοδρόμησαν τόσοι καί τόσοι Σμυρναίοι συνάδελφοι. Ο Μανόλης Μεγαλοκονόμος ωστόσο προτίμησε τό φωτογραφικό ρεπορτάζ. Πρώτα η φωτογραφία καί ύστερα ο λόγος, πλαισίωνε σάν σέ λεζάντα ή σάν ιστόρηση τίς εικόνες του. Ο πρώτος θά λέγαμε. Πάντως ο περισσότερο ολοκληρωμένος, οργανωμένος καί φανατισμένος. Βιοπορισμός αλλά καί πάθος. Ο φακός του αποτύπωνε τή ζωή μιάς εποχής. Οί φωογραφίες του ζωντάνευαν τα κείμενα. Τα τεχνικά μέσα άν δεν συνοδεύονται μέ τά χαρίσματα τού ρεπόρτερ είναι ανεπαρκή. Στόν φωτορεπόρτερ δέν πρέπει νά λείεπει τό μάτι καί η όσφρηση, η αντίληψη καί η παρατηρητικότητα, η ετοιμότητα, τό θάρρος καί το θράσος κάποτε, η δραστηριότητα πάντοτε. Θα προσθέσω ακόμα καί η ευσυνειδησία. Το στυλό του ρεπόρτερ πού περιγράφει τό γεγονός, μπορεί νά το διαστρέψει: είτε από κακή εκτίμηση, είτε από κακή πίστη ή θέλοντας νά κάνει πολιτική. Αλλά ό φακός ποτέ. Ο Μεγαλοκονόμος έδωσε στή φωτογραφία ουσιαστικό περιεχόμενο. Μισού αιώνα ιστορία με φωτογραφίες. Η μιά πιο πειστική από την άλλη. Αποκλειστικός φωτογράφος τού Βενιζέλου, παρακολουθεί τον Κυβερνήτη σε όλα τού τα ταξίδια, ώς τήν Άγκυρα. Τον παρακολουθεί καί νεκρό ώς τα Χανιά, όπου θά αναπαυθεί μακριά από το φακό τού μεγαλοφωτογράφου.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)