Η ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

Η έννοια των ατομικών δικαιωμάτων συνοψίζει τη φιλοσοφική και πολιτιστική ταυτότητα του νεωτερικού «παραδείγματος». Δεν εξαντλείται στη νομική εξειδίκευση και χρήση. Συνιστά τον άξονα (την αυτονόητη νοηματική σταθερά) της πρακτικής του βίου στη νεωτερικότητα. Το βιβλίο επιχειρεί να διερευνήσει το ερώτημα: Κατά πόσο η θεμελιακή προτεραιότητα του ατομικού δικαιώματος στο νεωτερικό οικοδόμημα σχετίζεται με τη σύγχρονη κρίση του συνολικού «παραδείγματος». Μήπως η εκδοχή των δικαιωμάτων, στην αποκλειστική προοπτική της ατομοκεντρικής κατοχύρωσης, αποδεσμεύει και θεσμοποιεί μια ριζικά αντικοινωνική δυναμική; Υπονομεύει το ίδιο το γεγονός των σχέσεων κοινωνίας, όπως και την πολιτική τους πραγμάτωση, την «πολιτική κοινωνία». Παγιδευμένη η λογική του δικαιώματος στην ατομοκεντρική αξίωση, συνιστά και απειλή ανθρωπολογικών αλλοιώσεων: Διολίσθηση προς ένα είδος ανθρώπινου χαρακτήρα και ψυχισμού με αναπηρίες αναφορικότητας και επικοινωνίας, επομένως και «λογικής» (δηλαδή ερωτικής) συγκρότησης. Αλλά η μετάβαση από την απάνθρωπη (ατομοκεντρική) στην εξανθρωπισμένη (κοινωνική) εκδοχή και λειτουργία του δικαιώματος ούτε αυτοματική μπορεί να είναι ούτε προϊόν της ίδιας χρησιμοθηρικής νοοτροπίας που παρήγαγε την απανθρωπία. Απαιτούνται μεταλλαγές που το βιβλίο μόνο ενδεικτικά επιχειρεί να περι-γράψει.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)