ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ

«Σας λέγω ότι τα παιδιά του χθες ακολουθούν την κηδεία της εποχής που τα ίδια έφτιαξαν για τους εαυτούς των... Αλλά τα παιδιά του αύριο τα καλεί η ζωή, και την ακολουθούν με βήμα σταθερό και το κεφάλι ψηλά είναι η χαραυγή νέων συνόρων ο καπνός δε θα θολώσει τη ματιά τους και ο ήχος της αλυσίδας δε θα πήξει τη φωνή τους. Σε αριθμό είναι λίγοι, αλλά αξίζουν όσο ένα σπειρί σιτάρι μπροστά σ' ένα δεμάτι άχυρο. Κανείς δεν τους γνωρίζει, αλλά αυτοί γνωρίζουν ο ένας τον άλλο».

Έτσι έγραφε ο ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν, πολλά χρόνια πριν, όταν ο λόγος του καταδικαζόταν στην πατρίδα του το Λίβανο, και τα βιβλία του καίγονταν στη δημόσια πλατεία. Η διδασκαλία του όμως επέζησε και σήμερα εμπνέει και ζωοποιεί πνευματικά τις νέες γενιές!

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ζούμε σε μία εποχή όπου οι πιο ταπεινοί άνθρωποι γίνονται πιο μεγάλοι και από τους μεγαλύτερους ανθρώπους των περασμένων εποχών. Αυτό που κάποτε τυραννούσε το μυαλό μας, τώρα δεν έχει καμία σημασία. Σκεπάζεται από το πέπλο της αδιαφορίας. Τα όμορφα όνειρα που κάποτε φτερούγιζαν στη συνείδηση μας, διαλύθηκαν σαν την ομίχλη. Στη θέση τους ήρθαν γίγαντες που τρέχουν σαν τις καταιγίδες, ταράζονται σαν τις θάλασσες, ανασαίνουν σαν τα ηφαίστεια [...]

(Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Οι γίγαντες»)