ΑΠ' ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ

Η Ιουστίνη σηκώθηκε απ' τό αναπαυτικό ανάκλιντρο τής καί άρχισε νά βηματίζη νευρικά. Τό πλούσιο αρχοτνικό τής δέν τήν ξεκουράζει σήμερα. Τής φαίνεται πληκτικό. Νοιώθει τήν υψηλή οροφή του σα νά χαμήλωσε καί τή βαραίνει. Τούς τέσσερεις τοίχους μέ τά αραχνοΰφαντα καλύμματα νά τήν πιέζουν. Τά πανάκριβα παεριδέραια, τά χρυσά καί αδαμαντοκόλλητα κοσμήματα τήν ενοχλούν. Με μιά απότομη κίνησι τά έβγαλε καί τά πέταξε πάνω στό ντιβάνι. Δέν γύρισε ούτε νά τά κυττάξη. Προχώρησε πρός τή βεράντα. Παραμέρισε τίς κουρτίνες καί άνοιξε τή μεγάλη μπαλκονόπορτα. Τό δροσερό αεράκι, μέ τίς μεθυστικές μυρουδιές από τά άφθονα λουλούδια τού κήπου, τήν χτύπησαν ευχάριστα στό πρόσωπο.

(Από το βιβλίο)