ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

Στα ποιήματά μου αυτά, γραμμένα σποραδικά από το 1939 ως τώρα, δε θα βρεθή ούτε η αστραπή της σκέψης, ούτε το φιλοσοφικό βάθος, ούτε η φαντασία των μεγάλων μας. Δεν θα βρεθή ο πλούτος των εικόνων τους ούτε η δύναμι της εκφράσεώς τους. Δεν θα βρεθή ο όγκος τους. Θα βρεθή ίσως λίγη συγκίνηση... Αν, με το μοναδικό αυτό προσόν, κατορθώσω να μιλήσω, όχι στο μυαλό, αλλά στην καρδιά κάποιου απλού ανθρώπου, θα είναι για μένα αυτό η απόλυτη ικανοποίηση.

(Από τα προλεγόμενα του βιβλίου)