ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Από τίνος χρόνου καθιερώθη, όπως η ημέρα της τριάδος των μεγάλων Ελλήνων Ιεραρχών εορτάζηται ως εορτή των γραμμάτων, δεν φαίνεται μετ' απολύτου βεβαιότητος εξηκριβωμένον, αλλ' όμως τυγχάνει ανεπίδεκτον αμφιβολίας, ότι ορθώς εγένετο η καθιέρωσις αύτη· διότι όντως οι Τρείς Ιεράρχαι, γενόμενοι μαθηταί των επιφανών των χρόνων εκείνων φιλοσόφων και ρητόρων των Αθηνών και του Βυζαντίου και της Αντιοχείας, εν οις και ο πολύς Λιβάνιος, και εγκύψαντες βαθύτατα εις τα νάματα της ελληνικής σοφίας, ενεπνεύσθησαν υπό ζωηρού έρωτος προς τα ανέφικτα πνευματικά αριστοτεχνήματα του αρχαίου ελληνισμού, εμόχθησαν δ' ίνα μεταδώσωσι τον έρωτα τούτον και εις τους οπαδούς της νέας θρησκείας, αμβλύνωσι δε και εξουδετερώσωσι συν τω χρόνω την τέως υφισταμένην αντίθεσιν του Χριστιανισμού προς τον Ελληνισμόν. Και ούτως οι σοφοί εκείνοι της Εκκλησίας Πατέρες, κατανικήσαντες τας τέως επικρατούσας βαθείας προλήψεις, εγένοντο γεννείοι πρωτοπόροι της προσεγγίσεως και συναδελφώσεως Χριστιανισμού και Ελληνισμού, ήτις μεγίστας παρέσχε τη ανθρωπότητι ωφελείας, υπήρξαν πράγματι Οικουμενικοί Διδάσκαλοι και παιδαγωγοί της χριστιανικής και ελληνικής νεότητος των επομένων αιώνων [...]

Η Σύγκλητος του ακαδημαϊκού έτους τούτου απεφάσισε παμψηφεί, ειπόντος του Πρυτάνεως, όπως κατά την σημερινήν τελετήν εκφωνήση τον πανηγυρικόν λόγον ο τακτικός καθηγητής της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων και του ιδιωτικού βίου και της λαογραφίας Στίλπων Κυριακίδης, Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής, εις ον, παρακαλούμενον να παρέλθη επί το βήμα, δίδωμι τον λόγον...

(Τμήμα από την προσφώνηση του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Περικλέους Κ. Βιζουκίδου)