ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΝΤΟΣ (1821 ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1843) Ο ΓΛΕΤΖΕΣ ΑΡΧΙΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ

Αν για την Επανάσταση του 1821, μας φαίνεται σήμερα υπερβολικός ο λόγος του Παλαμά, ότι δεν έχουμε ακόμα παρά τη μυθιστορία της, σίγουρα όμως αληθεύει για τα πρόσωπα που έλαβαν μέρος. Και είναι πολύ φυσικό. Γιατί με τα πρόσωπα, ως τώρ' ασχολήθηκαν τοπικοί ιστοριογράφοι, που υποχρέωσή τους θεωρούσαν να εξιδανικεύσουν τους συμπατριώτες τους, εξαλείφοντας κάθε σκιερό σημείο. Και δεν είναιπολύς καιρός, που αυτή, η στενά τοπικιστική σντίληχη, ο εύκολος εξηρωισμός, η συστηματική απόκρυψη κάθε δυσάρεστου, η παραποίηση της αλήθειας πολλές φορές για να εξαρθεί ο τοπικός ήρωας και το χειρότερο σε βάρος άλλων, άρχισε να υποχωρεί και μια νηφαλιώτερη και αντικειμενικώτερη αντίληψη να κυριαρχεί. Με την πεποίθηση λοιπόν, ότι η ολοκλήρωση, η αποκατάστασή τους, όπως ήταν στην πραγματικότητα, δεν μειώνει καθόλου την εκτίμηση και τον θαυμασμό μας προς τους ήρως της μεγάλης και τρικυμισμένης εκείνης εποχής, επιχειρήσαμε πριν την σκιαγραφία τουτ Π. Π. Γερμανού και τώρα του Αντρέα Λόντου (που είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός τύπος αρχικοτζάμπαση), έχοντας ως βάση προ πάντων τα ανέκδοτα αρχεία. Είναι πιθανόν βέβαια, να έρθουν σε φως και άλλα στοιχεία. Δεν νομίζουμε όμως, ότι θα μεταβάλουν τη γενικώτερη αντίληψη για τα ιστορούμενα πρόσωπα. Μπορεί μόνο, να διευκρινίσουν μερικά δευτερεύοντα σημεία[...]

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)